Hayallerini giymissindir aslında doğarken .umutlarini iliklemis,mantığını takmışsindir kafana yağan her dedikodudan her saçmalıktan korusun diye.belli hazlar surmussun dudaklarına hatta yetmemiş parmaklarını,gözlerini yalanlarla boyamissin.yaşama sevincini koluna takmış ayrılmışsin seni hep terkedenlerden.hem yalnız hem çıplak öleceğiz farkında degil mısın.

Ben senin için kendimi,gururumu dusebildigim kadar düşürdüm artık.Dedim ki "onun icin deger,birlikte olursak biz bir oluruz,tanısa cok sever,nesiller süren bir ask hikayesi gibi anneniz benim peşimden cok koştu" dersin diye...ben senin icin her şeyi göze almişken sen beni kaileye

 bile almadın

seni sevdiğimi söylüyorum ellerimi uzatıyorum sana -ellerimi itiyorsun- dokunulması güç biriyim, diyorsun. içerden ve buruk. 

ellerimi çekiyorum -birden beni sıkıca sarıyorsun. yapma böyle, diyorsun. sesindeki hüzünlü tınıya aşina olduğumu fark ediyorum birden. huzurlanıyorum.

sessizce konuşuyoruz, içerden ve buruk. ben daha çok buruk. sen daha çok ağlamaklı.. -içimi yaktığını hissettiğim o an, senden kaçıyorum. olabildince uzağa. belki de kendi hiçliğimde boğulmaya. 

bu sefer sen ellerimi tutuyorsun -öyle sıkı tutuyorsun ki, bir an ellerim acıyor. bunu hissedince avuç içlerimden öpüyorsun. bana, ben cennetin çocuklarından biriyim, bakışı atıyorsun. masum ve ağlamaklı kocaman ama kendi içinde paramparça bir adam görüyorum karşımda. ağlamaklı.

ellerimi çekeyim, diyorum. o an bileklerimden tutup beni içine hapsedercesine çekiyorsun. beni, seni sevdiğim yerden vuruyorsun.

turnalar da şahit oluyor bu aşka, içerden ve buruk.

kokusunu özlediğimiz insanlar var ne kadar sarılsak doymadığımız insanlar var ne kadar öpsek doyamadığımız insanlar var

Baba tarafından sevilmeye muhtaç birinin yarasını kimse iyileştiremez...

böyle nasıl bir acı biliyormusun?gün geçtikçe dahada dibe batıyorsun.her gün bir merdiven inerek yok olmaya bir adım daha yaklaşıyorsun.her merdiven daha da çok acı,daha çok çığlık,daha çok gözyaşı...sonu bitmeyen bir kuyu aslında.gittikçe boşluğa düşüyorum nasıl bir körlükse artık hala gökyüzüne ulaşacağım sanıyorsun.işte bu umut beni daha da öldürüyor

Öyle anlar öyle zamanlar geliyo ki sanki kollarınızdan birisi çekiyo ortada kimse yok.bu sabah kendimi uyutabilmek için çam ağaçlarını düşündüm.seni düşünmemek için çam ağaçlarını düşündüm.kaybedişlerimi her defasında paramparça oluşumu saymazsanız iyiyim.gözlerimin içine baka baka beni sevmediklerini görmesem.iyiyim gerçekten.herhangi bi şeyi düşünme lüksüm kalmamış.ortada sadece kocaman hayal kırıklıklarının inanılmaz patırtısı kalmış.güneş doğmuş ama içimize değil.bi şeyler var ama bizim değil.emanet duyguları çuvallamışız da sırtımızda taşıyomuşuz gibi.bu sabah her şey olağan çirkinliğiyle karşımızda.bu kez de kaybedişlerimize nefes alalım.günaydın